Bir gün içimizde bir his oluştu. Evet canımız şöyle siyah gazlı bir sıvı içmek istiyordu ve Cola icad edildi!
Sonra canımız cep telefonlarının ekranlarına dokunmak istedi ve dokunmatik ekranlı cep telefonları hayatımıza girdi. Yüksek vatkalı ceketler ve saçı tepeden toplamak 80’ler de çok modaydı. Şimdi görüntüsüne bile katlanamıyoruz. Ama o dönemde tozluk denilen salak şeyleri giymek bile modaydı. Gelecekte hepimiz elektronik eşyaları giymeye başlayacağız. Çünkü buna ihtiyacımız var! Aslında kendi basit hayatımızı önce karmaşık hale getirip sonra da bu karmaşıklığı düzenleyen şeylerin peşinde koşuyoruz.
Yaşamak için neye ihtiyacımız var bir düşünün. Yemek, barınma,giyinme, sevgi, sosyalleşme. Peki yemek yemek için Internet’e ihtiyacımız var mı? Aslında yok. Ama yemek yemeye gitmek için koltuğumuzdan kalkmaya vaktimiz olmadığı için artık var. Maillerimizi her yerden cevaplamamız için cep telefonlarına ve haliyle Internet’e ihtiyacımız var. Peki maillerimizi her yerden cevaplamamız gerekiyor mu? Artık maalesef ki mecburuz. Hayatımıza doldurduğumuz bin bir türlü işi biz yönetmiyoruz. Sadece o işlerin bizi ittirdiği yerlere yetişmeye çalışıyoruz. Yaşasın teknoloji !
Şehrin toplu ulaşım alt yapısı tam oturmadığından dolayı bazen mecburen arabamızı kullanmamız gerekiyor. Ama arabaya binmeden önce trafik durumunu kontrol ediyoruz. Eve geldiğimizde iki oyun atıp öyle yatalım istiyoruz ama elimizdeki makine artık eskidiğinden yeni çıkan oyunları çalıştırmıyor. Biraz sosyalleşmek istesek eğer Facebook, Instagram vb şeyleri kullanmıyorsanız sohbete dahil olamamanız bile gayet doğal. Sosyal ağa üye olsanız bu defa özel hayat sıfıra iniyor bir de üstüne bin bir saçma sapan dedikodu ve muhabbetin içerisine dalabiliyorsunuz.
Pazarlama ve gelişen teknolojiler hayatımıza fena halde yön veriyor. Kalabalıklar bir akımın peşine takılınca sizde ister istemez o akıma dahil oluyorsunuz. Bunun hiç bir kaçış yolu kalmadı artık. Özgür olan kadınlar X markasını kullanırken karizmatik olmak için Y markasını giymeniz gerekiyor. Cep telefonunuzdan Candy Crush oynuyorsanız başka bir statünüz var, iyi bir LoL oyuncusuysanız size başka türlü bakılıyor. Yemeğe gittiğinizde su içerseniz masadaki herkes size garip garip bakabiliyor.
Yukarıda daldan dala atladığım konuları toparlayıp bir araya getirmek gerekirse artık hayatımızı biz kontrol etmiyoruz. Daha çok tüketim nehrinde bir akımdan ötekine atlayan balıklar gibiyiz. Hayatım boyunca küçük yerleşim yerlerini tatilden tatile gördüğüm için oradaki hayatlar hakkında ahkam kesemem ama Istanbul’da, yoğun teknolojiyle haşır neşir bir ortamda çalışıyorsanız ya da okuyorsanız halinizin tam olarak böyle olduğunu söylemem gerek.
Çözüm mü? Bilsem kendi kelime süreceğim!