AKSİYON DERKEN?
Oyunun kontrol mekanizması çok doğal ve akıcı. İlerlerken etkileşime gireceğimiz bir şey varsa beyaz bir nokta olarak beliriyor ve kumandanın sağ çubuğunu o tarafa çekerek hareketi başlatıyoruz. Aynı düzen dövüş sahneleri için de geçerli (Evet Jodie oyunun ilerisinde dövüşmek zorunda kalıyor ama burada spoiler vermeyeceğim). Dövüşürken, karar anlarında sahne yavaşlıyor ve bir iki saniye içerisinde karar verip çubuğu kullanarak karşı hareketimizi yapıyoruz. Yanlız dövüşlerde Jodie’nin vücut hareketleri ve duruşu seçmeniz gereken yön için bazen doğru ipucunu veremeyebiliyor. Bu yüzden de sopa yiyebiliyorsunuz. Böyle zamanlarda ” vücudum böyle hareket ederken bana böyle bir darbe gelseydi ne yapardım” diye düşünerek hareket etmeniz doğru yönü bulmanızı kolaylaştırıyor. Jodie’nin duruşu yerine kendi düşüncelerinizi esas alın.
Aiden’ı da aksiyon bölümlerinde kullanıyorsunuz. Ama bu kullanım maalesef size istediğiniz özgürlüğü vermiyor. Genel de ne yapacağınız belli ve Aiden’ı onu yapması için kullanıyorsunuz. Aiden ayrı bir karaktere sahip ama Jodie’ye bağlı bir yaratık olarak çok iyi karakterize edilmiş ama kullanımının sınırlı olması can sıkıyor. Mesela tüm karakterleri boğamıyor veya kontrol altına alamıyoruz ama bunun nedeni hakkında en ufak bir ipucumuz yok! Aiden’ı kendine benzer varlıklara karşı da kullanıyoruz ama burada da iki farklı tip dışında bir varlıkla kapışmıyoruz. Yani sinematik olarak on numaralık iş oyun kısmında onu bunu kıran yüksek basınçlı bir su tabancası gibi kalıyor.
Yaralanırsak Aiden ile kendimizi iyileştirebiliyoruz. Eğer istersek Aiden etrafımıza bir koruma kalkanı açabiliyor ve böylece yüksek yerlerden düşersek veya kurşun yağmuruna tutulursak yaralanmak gibi bir derdimiz olmayabiliyor. Tabii bunun için bizim de hazırlıklı olmamız gerekiyor.
OYUN MU YOKSA SENARYO MU DERKEN?
Beyond: Two Souls sanki benim Gamescom’da gördüğüm, düğümleri farklı ilmeklerle bağlayarak, ana konudan sapmadan ilerleyen o etkileyici oyun değil gibi. Ahlaki değerlerinizi sınayan, enfes senaryo dönüşleri yok. Yaratıcı kaçışlar, hafif bulmacalar yok. Bir buluşmaya hazırlanırken, size verilen süre içerisinde yaptıklarınıza göre flörtün sonucunu değişecek bir bölüm dışında, sonucu etkileyeceğiniz seçimler neredeyse hiç yok. Oysa Quantic Dream bunları yapabilecek bir firma.
Beyond: Two Souls ayrıntılı bölüm tasarımları, etkileyici grafikleri ve müzikleriyle enfes bir hikaye anlatımına sahip. Senaryo klişelerle dolu ama duygusal aktarımı çok başarılı. Bir bug dışında oyunda herhangi bir sorunla karşılaşmadım (Atım taşın içine girdi ve saplandı). Grafikleri, ses efektlerini ve müzikleri böyle geçiştiriyorum çünkü gerçekten de söyleyecek bir söz, bir hata yok. Oyunu film gibi seyrediyorsunuz. Ama iş oyun kısmına geldiğinde basit kullanımını artı tarafta tutarak söylemeliyim ki, oyunun sahip olduğu potansiyel boşta kalmış. Bunun yerine oturup Steven Spielberg’ün A.I. filmini seyrederek benzer duyguları yaşayabilir ve üstelik 8-10 saatlik oyun süresinden büyük bir bölümü de hayatınıza katıp istediğiniz gibi kullanabilirsiniz. Ha A.I. 2001’de kaldı, çok eski derseniz o zaman Beyond: Two Souls sizi bekliyor.
Küçük not: Willem Dafoe, benim Platoon (Müfreze) filminden beri takip ettiğim ve hastası olduğum bir aktördür. Burada Jodie’nin güvendiği doktoru oynuyor ve kalitesine göre çok sıradan ama tabii ki standartların üzerinde bir performans sergiliyor.
1 2