Günümüzde her ne kadar yeni oyunlar çıkarak tarihe adlarını yazdırsalar da, geçmişte ilk adımları atılmış bazı seriler hala günümüzde kendilerini gösteriyorlar.
Bunun tek sebebi alışkanlık olması da değil, bu serilerin oyunlarını bekleyen, onları talep eden bir kitlenin varlığı da var tabii ki. Her ne kadar kuralları oturtulmuş oyunlar olduğu için taze bir yapıma göre daha nitelikleri belli oyunlar olsalar da, bu kurallar geçmişte oluşturulduğu için günümüze gelirken değişiklik göstermeleri gerekiyor. İsmi görünce eski günleri yad etmek isteyen kitleyi doyurmak gerektiği gibi, yeni oyuncu kitlesinin hoşuna gidecek yeni birşeyler yapmak da gerekiyor. Bu bağlamda eski serilerin sırtında taşıdığı yük, yeni bir oyuna göre çok daha fazla.
Castlevania serisi de bu yükü sırtında taşıyanlardan. Üstelik hikayesini tüm serilere yaymış, bir çok farklı karakteri barındıran bir seri olarak, serinin her oyunu kitabın başka bir tozlu sayfası. Bu kitabın tozlarını silkelemek artık yeni nesle fazla gelmiş olacak ki, zor alınan bir kararı alarak, Lords of Shadow ile seriyi sıfırlamaya karar vermişlerdi.
Lords of Shadow 2, işte tam bu yeni hikayenin seriyi tam gaz yeniden tanımladığı noktada devam ediyor. Şu noktadan sonra yazacaklarımla ister istemez spoiler vermek zorundayım. Çünkü oyun Gabriel Belmont’un hikayesine tam da ilk oyunun bittiği sahneden devam ediyor. Bu da yetmezmiş gibi 3DS oyunu olan Mirror of Fate’in hikayesini de komple katıyor işin içine. İlk oyunun sonunda Gabriel Belmont’un Dracula olmasına tanıklık etmişken, 2. oyunun başlamasıyla gücünün doruğuna ulaşmış bir şekilde kontrol etmeye başlıyoruz kendisini. Alışmaya çalıştığımız kontrollere kısa süre içinde elveda diyor ve bunun aslında oyunun geneli için bir hazırlık bölümü olduğunu farkediyoruz.
