Muppets, küçükken seyrettiğim ve o yaştaki aklımla bana çizgi film gibi gelen bir gösteriydi. Herkes Kermit’i severdi belki ama ben balkondaki yaşlı dedelere bayılırdım. Durdukları yerden ince ince laf giydirmeleri çok hoşuma giderdi. Tabii ki deli gibi kafa sallayarak gülmeleri, Miss Piggy’nin koca burnu en çok hoşuma giden taraflarıydı. Bir yandan da kocaman tüylü kuklalardan korkardım. Hatta bazı esprileri anlamazdım. Yeni bölümler geldiğinde ise benim yaşım çoktan geçmişti.
The Muppets Movie Adventures oyunu elime geldiğinde bu anılarım da canlanıverdi. Oyun, PS Vita’da konsolun hareketleri algılama özelliğiyle açıldığında da oyundan ümitlenmiştim. Kendine has esprileriyle güzel zaman geçireceğimi ümid ediyordum ama oyun beni hayal kırıklığına uğrattı.
Platform oyunlarını oldum olası çok severim. Ancak benim gibi dinazorların hatırlayacağı, C64’teki esfanevi Turrican’dan beri bana çok eğlenceli gelirler. The Muppets Movie Adventures’ın başına da aynı beklentiyle oturdum. Durmaksızın aksiyon ve esprilerle süslü bir macera bekliyordum. Bunun yerine kısa zamanda biten ve önceden öngörmenizin hiç bir şekilde mümkün olmadığı tuzaklarla dolu, sıkıcı bir oyunla karşılaştım.
1 2