Beklediğimiz gün geldi. DooM geri döndü. İstediğimiz, beklediğimiz gibi bir dönüş mü yaptı yoksa DooM 3’ün çarptığı duvara mı çarptı? Cevap incelememizde.
Her şey 1993’te doom.exe‘yi çalıştırmam ile başladı. Daha önce Wolfenstein‘ı oynayıp ilk FPS deneyimimi yaşamış olsam da bu oyunun yeri benim için hep ayrı olmuştu. İlk defa cehennemin aralanmış kapılarından fışkıran iblislere karşı savaşırken, gerçekten kendim savaşıyormuş gibi hissetmiştim. Yıllar sonra öğrendim ki bu hissiyatı tek yaşayan ben değilmişim. Seneler geçti, bir çok FPS oyunu geldi kimisi çok kötüydü kimisi çok iyi. Ancak hiç biri bana DooM 1 ve DooM 2’den aldığım tadı veremedi. O atmosferi asla tekrardan göremedim ve yaşayamadım. Cacodemon‘ı, Lost Soul‘u, Pinky‘yi ilk defa gördüğüm anlarda yaşadığım heyecan hep bir başkaydı.
Yıllar sonra DooM 3 geldi. E3 fuarından hemen sonra sızdırılmış olan Alphasına hemen ulaştım, ancak bilgisayarım daha oyunun ana menüsünde çılgınlar gibi kasılıyordu. Başka planlar için biriktirdiğim param ile gidip sistemimi güncelledim, ancak değişen çok da bir şey olmamıştı. Alpha optimizasyonu o kadar kötüydü ki oyun frame atlamaya devam ediyordu. En azından oynayabilmiştim. Fakat alpha’yı oynarken bir şeylerin eksik olduğunu hissetmiştim. Oyun çıktığı gibi gidip aldım ve soluksuz şekilde bir gece içerisinde bitirdim. Olmamıştı. DooM 3 bana eski oyunlarındaki atmosferi ve heyecanı verememişti. Halen kötü bir oyun olduğu düşünmüyorum sadece kötü bir DooM kopyası olduğunu düşünüyorum. Sadece o ismi hak etmiyordu.
Yeni DooM geçtiğimiz yıl E3 2015‘te gösterildi DooM 3 sonrası yeni oyun için oldukça ümitsizdim ancak yapılan kısa gösterim ile oyunun günümüz tekolojisini sonuna kadar kullanırken özüne döndüğünü de tokat gibi suratıma vurdu.
