Old Moustache’ın ilk oyunu olan No70: Eye of Basir, zaten az sayıda video oyunları çıkartan ülkemizde geliştirilen güzel bir mihenk taşı.
Yaktın beni Tevfik!
Oyunu oynarken yukarıdaki cümleyi içimden sık sık tekrarladım. Tevfik kim mi? Kendisi oyunun müzik ve seslerinden sorumlu olan ve aslında gayet şirin bir insandır. No70: Eye of Basir de öyle güzel bir iş çıkartmış ki onu can-ı gönülden tebrik etmek istedim. Bunun sebebine ileride geleceğim.
Bu geç yazılmış bir inceleme. Çünkü oyun çıktığına tatildeydim ve Sonat da oyunun yazarlarından birisi olunca haliyle inceleme yazmak bana düştü. Şimdi diyeceksiniz ki “oyunun yapımcılarıyla aran iyi” ki evet, kendilerini severim. “Video Editörün Sonat Samir oyunun yazarı, sen nasıl tarafsız bir inceleme yazacaksın?” Afedersiniz ama oyunun canına bile okurum! Hatta başlıyorum!
Ama önce inceleme düzenini bozmayalım ve oyunun hikayesiyle başlayalım. Oyunumuzun baş kahramanı arkeolojiyle ilgilenen ve yılar sonra çocukluğunun geçtiği eve dönen genç bir erkek. Çocukluğunda bu evde kardeşi ve babaannesiyle yaşarken doğa üstü olaylarla karşı karşıya kalmışlar ve ne hikmetse bunlardan tırsıp evden kaçmak yerine bu evde yaşamaya devam etmişler.
Neyse, kahramanımız da eve geri dönüp evin sırrını çözmeye karar vermiş. Hikaye çok kısaca bu. Bence bu tip bir oyun için yeterli. Tüm hikaye de seslendirme, yazılar ve resimlerle anlatılıyor. Öyle afilli bir video yok. Olsaymış iyi olurmuş. Daha havalı bir girişle kendimizi atmosfere çok daha iyi sokabilirmişiz.
Gerildim bak!
Ben bu tip oyunlar hiç oynamam
Oyunumuz No 70: Eye of Basir bir yürüme simülasyonu. Yani yürürken çevredeki nesnelerle iletişime geçiyor ve ufak tefek bulmacaları çözüp eşyaları bularak ve bunları uygun yerlerde kullanarak ilerliyorsunuz. Haliyle burada en önemli öge oyuncuyu atmosfere sokmak ve sıkmamak. Eye of Basir bunun başarıyor.
İçerisinde aksiyon olmayan tüm oyun türlerinden hiç hoşlanmayan ben, bu oyunu tamamen görev olarak oynadım ve ben bile atmosfere girebildiysem inanın siz de girebilirsiniz. Yukarıda dediğim gibi bunun en önemli sebebi de seslendirmeler, müzik ve ses efektleri oldu. Ha burada olumlu bir şey söyledim diye hemen rehavete kapılmayın. Birazdan Mike Tyson kroşesi geliyor.
Gittim geldim gittim geldim. Ama ben oraya gittiydim!
Oyunun genel kurgusunda amaçlanan şey oyuncuyu geçtiği yerlere geri gönderip geri dönerken “Lan bu burada değildi ne oldu buralarda anammm” duygusuna kaptırıp tedirgin etmek. Bu yüzden de bazen çok uzun bir mesafeyi geri gitmemiz istenebiliyor. Zaten 2,5 saatte biten oyun bu sıkıcı gel gitler yüzünden sıkabiliyor. Çünkü geri dönerken hiç bir şey olmayacağını biliyoruz ve sadece görev için oraya gidiyoruz. Dönerken yine atmosfere giriyoruz ama bir sonraki dönüşte yine aynı sıkıcılık sizi içine alıyor.
Ortam’lar oldukça güzel görünüyor.
Eye of Basir nedir?
Eye of Basir denilen nesne kullanıldığında oyunda daha önce görmediğimiz şeyleri görebiliyor veya eşyaları hareket ettirebiliyoruz. Bunu nerede kullanacağımız bariz bir şekilde anlaşılıyor. İkisi kapalı birisi açık mekanda geçen oyunda sadece bir tek yerde bunu gereksiz yere kullandım.
(SPOILEEERRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR açık alanda rahiplerin mezar taşlarına bakarken, ki rakamlar zaten takvimde yazıyor.)
Basir sayesinde normalde görünmeyen şeyleri görebiliyoruz.
Onun dışında ise nerede kullanacağım zaten belliydi. Ama oyunun kilit oyuncağı olan Eye of Basir’i bence daha çok kullanmalıydık. Çünkü bu zaten oyunun kalbi ve fark yaratan cismi. Ayrıca oyunda eğilme yok. Oysa ben yatakların altına, dolapların arkasına vs de bakarak bir şeyler bulmak isterdim.
Özetle zaten bir çok yerde incelemesini okuduğunuz ve videoları seyrettiğiniz hatta oynayıp bitirdiğiniz oyunla ilgili şunu söylemek istiyorum: Atmosfer güzel ama buna ortam tasarımlarından ve hikayeden daha çok sesler, seslendirme ve müzik sebep oluyor. Oysa hikaye daha çok video vs ile anlatılsa, bazı yerlerde grafiklerde kullanılan filtreler kullanılmasa oyun daha iyi olurmuş.
Oyunda zaten kişisel save sistemi yok. Bölümler bittikçe kendi kendine save alıyor. Ama ülkemizden çıkan yapımlar ve uluslararası işlere baktığımızda No 70: Eye of Basir güzel bir oyun. 2,5 saatlik süreyi oyunun sonunda söz verilen ücretsiz DLC’ler ile daha da uzatırlarsa tadından yenmeyebilir. Fiyatı da son derece uygun.
Old Moustache’ın bu ilk oyunu. Ama bu oyun ülkemizden çıkan ve bir elin parmaklarını bile tamamlayamayan PC oyunları arasında güzel bir mihenk taşı. Bir sonrakinin çok daha iyi olması dileğiyle.